Duygularının demir attığı limanların,
onları dalgalara teslim ettiğini kabullenmek zorunda olduğunda,
içini bir boşlukta hissedersin.
Ve gözlerin yaşlı...
Ellerin neyi tutarsan yakar.
Gözlerinin kapasanda o daima bir resme bakar.
Bir zaman sonra biriktirdiğin küskünlüklerini yanına alıp o limanların kapısına dayanırsın.
Ağlayarak anlatırsın...
Ama kızamazsın ki!
Nerede sende o yürek...
Mutlu olmadığını hissedersin,
O'nun mutlu olduğunu da...
Sen üzülürken; O'nun mutlu olmasını istemekle istememek arasında saatlerce,günlerce,haftalarca gidip gelirsin.
Kararın hep aynıdır.
O mutlu olmalı.
Ama sen incindin, niçin O'nun incinmesini istemezsin?
Niçin sende olanlardan daha çoğunu O'na verirsin?
Aşıksın...!!
O yüzden , onda senden hiçbir şey kalmasını istemezsin.
Nefretini iletirsin kuşlardan önce O'na...
Seni tamamen silmeli ki, bir gün dönüp baktığında " bu " diye seni göstermesin.
Ve yaparsın da; kırarsın onun kalbini, seni hayatından tamamen çıkarır.
Böylece daha iyi olacağını düşünmüşsündür ama...
Rüyaları hiç hesaba katmamıştın...
Her rüyada senden hesap sorar.
Her rüyada ona saatlerce sarılır,dakikalarca bakar, saniyelerce öpersin.
Ve zaman böyle sınırlıdır işte.
Kan ter içinde yatağından fırladığında, O'nun gülümseyerek uyuduğunu düşünerek
avuttuğunu sanırsın kalbini.
Avutamadığını anladığında, O'na "seni seviyorum" demek gelir içinden.
Ve O'na sarılmak herşeyden daha sıkı...!
Bu bir an geçer aklından...
Güler geçersin, sonra ağlar geçersin, sonra düşünürsün.
Ama bu kez geçemezsin!
Bütün vücudunu o an çok kenarlı kırmızı yapışkan ipler sarar.
Seni kımıldatmayacak derecede tutar.
ama sen kurtulup, O'nu bulup sarılmak istersin.
Ve uzaklarda görünür...
Sana yaklaşıp geçer önünden...
Yanında da o!
Bunu gördüğünde ağların seni tamamen bıraktığını fark edersin.
"Hadi orada işte git!" dercesine.
Gidemezsin, adımların geri gider.
O'nunla yaşadıkların bir ekranın altından sana sağır, dilsiz muamelesi yaparak alt yazı halinde geçer.
Ne yazıktır ki, onları görüntü ve sesle birleştiremezsin.
Ve vazgeçersin.
O'nun üzülmesinin hiçbir şeyden, üzülmemesinin herşeyden önemli olduğu artık senin için tek gerçektir.
Gözlerinde acı bir telaş, yürüyüşün boş ve yavaş
umutsuzluğun son durağında ileri gidersin.
Denizinde yıkanır, güneşinde ağlarsın.
Ve şarkınız başlar.
"Gitme" diye inletirsin gökyüzünü.
Ama bir sen, bir de kalemin duyar bunu.
Sen ağladıkça o yazar.
En az iki damla.
En az iki sayfa...
alıntı
Bu e-postayı Google Grupları'ndaki "Cadıların Mekanı - İnternetkadin.com" adlı gruba abone olduğunuz için aldınız.
Bu grubun aboneliğinden çıkmak ve bu gruptan artık e-posta almamak için cadilarmekani+unsubscribe@googlegroups.com adresine e-posta gönderin.
Bu gruba kayıt göndermek için cadilarmekani@googlegroups.com adresine e-posta gönderin.
Bu grubu http://groups.google.com/group/cadilarmekani adresinde ziyaret edebilirsiniz.
Daha fazla seçenek için, https://groups.google.com/groups/opt_out adresiniz ziyaret edin.