Bir çok değerlerimizi yavaş yavaş yitirmeyi
nihayet başardık. MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
nihayet başardık. MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
Yetinmeme ve hırs duygusu bizleri esir aldı, hamd ve şükür etmeyi unuttuk. Hayatlarımıza yeni format attık, verme duygumuzu kapattık, alma duygusuna ala bidiğine yol verdik... Sadece, almayı misyon edindik. Aldıkça daha da fazlasını istemeye başladık... Hep kendimize en fazlasını,en çoğunu istemeyi öylesine becerdik,başardık ki, MUTLU OLMAYI BİLE UNUTTUK.
Yüz ifadelerimizden gülmeyi kaldırdık, onu bile materyalist duygulara endeksledik. Sevmeyi duyularımızdan kaldırdık sadece kelime oyunlarında araç olarak kullanmaya başladık.
Yüz ifadelerimizden gülmeyi kaldırdık, onu bile materyalist duygulara endeksledik. Sevmeyi duyularımızdan kaldırdık sadece kelime oyunlarında araç olarak kullanmaya başladık.
SEVGİ AMAÇ DEĞİL ARAÇ OLDU yaşantımızda. Başardık, MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
Bencillik her boyutu ile öylesine yerleşti içimize hatta ta ruhumuzun derinliklerine kadar işledi... Ne olursa olsun önce ben demeyi öğrendik. Şefkati unuttuk, acımayı unuttuk , önce ben diye diye kendi kimliğimizi bile bulamaz, kim olduğumuzu hatırlayamaz konuma geldik.
Yok kavramını yitirdik, yoklukla yaşayanları görmemezlikten gelmeye başladık. Hamd ve şükür etmeyi unuttuk, ekmeğe katığı, ayakkabıya pençeyi unuttuk, nihayet başardık,
Bencillik her boyutu ile öylesine yerleşti içimize hatta ta ruhumuzun derinliklerine kadar işledi... Ne olursa olsun önce ben demeyi öğrendik. Şefkati unuttuk, acımayı unuttuk , önce ben diye diye kendi kimliğimizi bile bulamaz, kim olduğumuzu hatırlayamaz konuma geldik.
Yok kavramını yitirdik, yoklukla yaşayanları görmemezlikten gelmeye başladık. Hamd ve şükür etmeyi unuttuk, ekmeğe katığı, ayakkabıya pençeyi unuttuk, nihayet başardık,
MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
Kanaat etmeyi unuttuk elimizdeki,evimizdeki,işimizdeki verilerle yetinemez konuma geldik. Karda yürümekten korkup dağa kayağa gitmeye başladık. Yağmurda delik ayakkabı ile yürüdüğümüzü unuttuk, botlarımızın markasını yarıştırmaya başladık.
Yardıma muhtaçları yok saymayı, muhtaç hayvanlara tekme atmayı öğrendik. Başardık , başardık MUTLU OLMAYI UNUTTUK.
Teşekkürü,tebessümü, özür dilemeyi, gurur saydık sadece lügatlarımızda yazılı bıraktık. Vermeden almayı avucumuza aldık, verilenleri küçümsemeye, yok saymaya başladık.
Dostluğu, arkadaşlığı,hatta komşuluğu bile markaya endeksledik. Konuşmayı unuttuk, selam şeklimizi bile formatladık; okey, bye özenti rafına yerleştirdik...
Teşekkürü,tebessümü, özür dilemeyi, gurur saydık sadece lügatlarımızda yazılı bıraktık. Vermeden almayı avucumuza aldık, verilenleri küçümsemeye, yok saymaya başladık.
Dostluğu, arkadaşlığı,hatta komşuluğu bile markaya endeksledik. Konuşmayı unuttuk, selam şeklimizi bile formatladık; okey, bye özenti rafına yerleştirdik...
BİZ KENDİMİZİ UNUTTUK,GEÇMİŞİMİZİ UNUTTUK, HERŞEYİMİZİ UNUTTUK VE BAŞARDIK, BAŞARDIK MUTLU OLMAYI UNUTMAYI BAŞARDIK…..
Alıntı.......
--
BENiM MANEVi MiRASIM BiLiM VE AKILDIR!
"Ben, Manevi Miras olarak hiçbir Ayet, hiçbir Dogma,
hiçbir Donmuş ve kalıplaşmış Kural bırakmıyorum.
Benim Manevi Mirasım Bilim ve Akıldır...
Zaman süratle ilerliyor, Milletlerin, Toplumların,
Kişilerin Mutluluk ve Mutsuzluk anlayışları bile değişiyor.
Böyle bir Dünyada, asla değişmeyecek Hükümler getirdiğini
iddia etmek, Aklın ve İlmin gelişimini inkar etmek olur...
Benim Türk Milleti için yapmak istediklerim
ve Başarmaya çalıştıklarım ortadadır.
Benden sonra Beni benimsemek isteyenler,
bu temel eksen üzerinde Akıl ve İlmin rehberliğini
kabul ederlerse, Manevi mirasçılarım olurlar."
MUSTAFA KEMAL ATATÜRK
Grup mail adresi: MAKARNA@googlegroups.com
Grup yöneticisi : makarna+owner@googlegroups.com
Grup anasayfa : http://groups.google.com/group/MAKARNA